آیا آرای صادره از دادگاه صلح قابل فرجام خواهی است؟!
اخیرا رایی از شعبه ۲۵ دیوان عالی کشور صادر شده است مبنی بر عدم امکان فرجام خواهی از آرای صادره از دادگاه های صلح، گذشته از اینکه رای مذکور به موجب استقلال دادگاه و مقامات قضایی برای دیگر شعب دیوان لازم الاتباع نیست در رد نظر شعبه ۲۵ دیوان باید توجه داشت که حسب ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی اصولا نظر قانونگذار بر نظارت مجدد به آرای قطعی ای است که تجدیدنظرخواهی نشده است مخصوصا در محلی که تعیین بهای خواسته و به تبع آن صلاحیت بین دادگاه صلح و عمومی با خواهان است. نظارت بر آرا قطعی صادره از دادگاه صلح ضروری تر می باشد، از سوی دیگر هرچند حسب ماده ۱۲ قانون شورای حل اختلاف مصوب ۱۴۰۲ صرفا تجدیدنظر خواهی از این آرا پیش بینی شده است و فرجام خواهی پیش بینی نشده است اما حسب ماده ۱۷ قانون شوراهای حل اختلاف در مواردی که در این قانون حکمی تعیین نشده رسیدگی تابع قوانین حاکم بر دادگاه های حقوقی و کیفری است و از آنجا که فرجام خواهی در ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی پیش بینی شده است به نظر می رسد آرا دادگاه های صلح نیز مشمول این ماده می شوند.
مضاف بر مطالب فوق فرجام خواهی در راستای تحقق دادرسی عادلانه یک حق است و باید در سلب و تضییع آن احتیاط نمود.
علی ایحال با وجود رای مذکور به نظر میرسد بر وکلای مدافع واجب است که در شرایطی که بهای خواسته به نحوی تقویم گردیده که دعوا در صلاحیت دادگاه صلح قرار گرفته است در صورتی که به بهای تقویم شده با بهای واقعی خواسته اختلاف دارد با توجه به تاثیر احتمالی آن در مراحل بعدی رسیدگی به بهای تقویم شده اعتراض نمایند و بر دادگاه صلح واجب است که قرارعدم صلاحیت صادر تا هیئت عمومی دیوان عالی کشور در این خصوص رای وحدت رویه صادر نماید و موضوع تعیین تکلیف گردد.
برای اخذ مشاوره حقوقی با ما در تماس باشید.
